Van San Francisco naar Seattle zou een taximeter in een taxivoertuig aangeven hoe ver het voertuig heeft gereisd, van punt A naar punt B. De taximeter geeft ook informatie zoals de naam van de passagier en het betaalde bedrag voor de ritprijs, en de naam van de chauffeur. De taxameters zijn in gebruik sinds het begin van de 20e eeuw, toen zij voor het eerst werden ontwikkeld en geïnstalleerd in auto’s die door chauffeurs werden bestuurd en voor entertainment zorgden terwijl mensen van plaats naar plaats reisden.
De taximeter dient om de chauffeur te belonen voor het feit dat hij erin geslaagd is een klant van de ene plaats naar de andere te brengen, en helpt ook de reputatie van de taxi te versterken. De meter zit vast achteraan het voertuig en kan niet worden verplaatst, zelfs niet met de inbreng van de chauffeur, vandaar de naam tarifmeter. De chauffeur wordt dan beloond, en de meter trekt de betaling af.
Camboas, hummers, lincolns en limousines worden met dezelfde taximeters uitgerust omdat zij vergelijkbaar zijn met limousines wat hun vermogen betreft om grote groepen mensen te vervoeren. Deze laatste maken ook gebruik van dezelfde motor en transmissie, met uitzondering van de aërodynamische onderdelen, om het vervoer van groepen mensen mogelijk te maken. De taximeters maken het mogelijk de snelheid te beschrijven waarmee een voertuig rijdt, en het kan zonder chauffeur opereren. Dit is de meest efficiënte manier om grote aantallen mensen te vervoeren, zowel door de lucht als over zee. Taxameters spelen een vitale rol bij de verwezenlijking van de capaciteit van het vervoerssysteem.
In 1844 werd bewezen dat elektriciteit op een betrouwbaardere manier kon worden ontstoken. In 1868 kwam de eerste elektrische taxi tot stand. Hij werd in Schotland gebouwd door Robert Davidson en Richard Trevithick. Elektrische taxi’s begonnen meer gemeengoed te worden – en werden sneller en op grotere schaal ontwikkeld door fabrikanten alsDateless Auto AB, Colorado Truck Window Cleaner en Electro-Mechanical Taxi Warsaw.
De eerste elektrische ruiten werden ontwikkeld in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië door verschillende fabrikanten (Lockwood, Horne, trekveren, ruitenwisserbladen en loodaccu’s), maar de eerste van strooilicht bewuste fotoliet soort autoruit werd ontwikkeld in het Verenigd Koninkrijk door de vestiging van R. W. Thomson in Batley, Pennsylvania in 1890. De eerste verlichte autolampen die werden gemaakt gebruiken gloeilampen en filiforme lampen en begonnen in het VK te worden geproduceerd tegen het midden van de jaren 1890.
Eerder waren de taxameter en de cabine in identieke tweelingvorm afzonderlijk vervaardigd, vervolgens samen, en tenslotte aan elkaar gelast. Verlichte autolampen waren in die tijd al in de VS gezien.
verlichten Autolampen begonnen te worden vervaardigd van latere automerken, modellen en jaartallen in mechanisch en functioneel identieke vorm. De oudste taximeters dateren waarschijnlijk van ondernemers uit de laataperaperietijd. Het vroegere concept van een afzonderlijke taxameter werd verlaten wegens zijn complexiteit.
Aanvankelijk werden in de VS afzonderlijke taxameters gebruikt en het efficiëntere dictaat werd in 1855 door het Lincoln Institute for Research in theulumphis opgesteld. Op de staatsbeurs van Tennessee moesten beide zijden van eenzelfde auto identieke merktekens hebben. Deze isaft werd later vervangen door een eenvoudig identificatienummer systeem. De eerste reeks taxameters van Alaska daarentegen bestond uit een reeks verticale strepen in plaats van horizontale lijnen.
De eerste indicator die in de wegbermen werd gebruikt, ontleende zijn inspiratie wellicht aan een vroegere versie, een waterpasstaaf genaamd, die in stoommachines was gebruikt om de waterdiepte aan te geven. Het eerste van dergelijke instrumenten werd geïnstalleerd bij de kraag tussen de kolen en de ingang, later voor een overdekte loopbrug boven een stoomketel, die later werd vervangen door een enkele paal aan de kant van een weg.
De autoverlichting verbeterde snel in de jaren 1870, met de komst van elektrische verlichting op nieuwe sedans voor personenvervoer. De eerste elektrische taximeter, die dateerde uit de jaren 1820, gebruikte twee staafjes om een combinatie van lichten te laten knipperen die bedoeld was om een bestuurder te waarschuwen die een inhaalmanoeuvre naderde. De eerste gepubliceerde beschrijving van een taxameter verscheen in 1881. Verschillende andere apparaten, die verschillende rotatiecombinaties gebruikten, werden aan de taxameter toegevoegd, zoals de “ring dart”, geïntroduceerd door de elektriciens van Lincoln. In 1888 werd een “ijspriem” ingevoerd, die gebruikt werd om de snelheid te detecteren.
De richtingaanwijzer werd voor het eerst gebruikt in vrachtwagens aan het eind van de 20e eeuw, en later uitgebreid tot andere vrachtwagens en aanvullende verlichting zoals achterlichten in de jaren 1920. De moderne taxameter is een combinatie van verschillende soorten detectieapparatuur die in een elektronisch circuit zijn verbonden.
Het woord taxameter is terug te voeren op het woord Thames, dat de naam was van de Londense makelaar die in 1800 de eerste belasting op eenrichtingsverkeer invoerde. Sindsdien wordt het woord gebruikt voor verschillende versies van taximeters, meestal om bepaalde soorten auto’s af te zetten.